ZAPACH SPALONYCH KWIATÓW - MELISSA DE LA CRUZ

Zabierałam się do tej książki bardzo długo, ciągle przenosząc ją na koniec stosiku. Zraził mnie chyba opis z tyłu okładki, który według mnie proponuje romans i właściwie nic więcej (To tylko moje osobiste odczucie). Nie bardzo też gustuję w tego typu literaturze, choć czarownice uwielbiam (to temat mojej magisterki) więc w końcu zawzięłam się i przeczytałam, a raczej pożarłam tę powieść. Co tu dużo mówić, a raczej pisać. Jestem zachwycona.  Ale od początku. Nadmienię, że to pierwsza powieść Melissy De La Cruz, po którą sięgnęłam. Słyszałam oczywiście wcześniej o serii „Błękitnokrwistych”, ale jakoś nie miałam okazji, a może i chęci żeby do niej zajrzeć. W „Zapachu spalonych kwiatów”  po pierwsze uwiódł mnie już sam tytuł, który jest na pewno o wiele ciekawszy i zachęcający do lektury niż oryginalny (The Witches of East End). Po drugie: okładka jest po prostu świetna, ale doceniłam ją dopiero w trakcie czytanie. Idealnie oddaje klimat powieści. Jest to historia pisana przez trzy kobiety z rodu Beauchamp, matkę i dwie córki, które są czarownicami. Niestety po słynnych procesach w Salem, musiały zaprzestać używania swoich zdolności magicznych. Dodam, że to istoty nieśmiertelne, więc tym bardziej było im trudno powstrzymywać się od machania różdżką.  Kobiety żyły więc w miarę spokojnie, w miasteczku North Hampton, które nie widniało na żadnej mapie, aż do momentu, kiedy matka Joanna znajduje na plaży trzy martwe ptaki. Od tej pory w mieście zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Tajemniczy wybuch, po którym do miejscowych wód zaczyna wpływać niezidentyfikowana trująca substancja, ginie kilkoro mieszkańców, a wielu z nich zapada na dziwną chorobę dróg oddechowych. Do tego nasze trzy bohaterki mają już dość zakazów Rady i każda z nich na swój sposób zaczyna znowu używać magii. Joanna ma dar wskrzeszania ludzi, ale tylko tych, którzy nie są jej bardzo bliscy. Ingrid, bibliotekarka, w godzinach pracy, w ramach lunchu zaczyna uzdrawiać, a jej siostra Freya, najbardziej uwodzicielska z nich, w barze, w którym pracuje przyrządza dla klientów czarodziejskie drinki, dzięki którym wydobywa z nich, ich najlepsze cechy (zauroczenie, bez zahamowań, bez wzajemności – już same nazwy wiele mówią prawda?). A wszystko to spowija jeszcze wątek miłosny. Freya ma bowiem już niedługo wyjść za mąż, za Brana, który jest po prostu jej przeznaczeniem. Na przyjęciu zaręczynowym poznaje jednak brata swojego narzeczonego, Killiana. Po pierwszym spojrzeniu na tego mężczyznę, dziewczyna wie, że już nic nie będzie takie jak kiedyś…a w powietrzu unosił się zapach spalonych kwiatów…J więcej nie zdradzę, dla tych którzy jeszcze nie czytali.

Książkę czyta się szybko, dzięki króciutkim rozdziałom, ale także przez wciągającą akcję. Mimo to, między jednym, a drugim akapitem da się pomarzyć o drinku mającym cudowne właściwości, czy o lataniu w przestworzach. Jak dla mnie trochę za mało było informacji o postaci czarownicy, ale to pewnie przez to, że robiąc notatki do swojej pracy, przeczytałam na ten temat chyba wszystko co się dało i informacje zawarte w powieści wydały mi się sztampowe. Książkę oceniam bardzo wysoko i z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.