Spotkanie autorskie z Anną Dziewit-Meller i Marcinem Mellerem w raciborskiej bibliotece

Autorzy: Anna Dziewit-Meller, Marcin Meller
Tytuł: Gaumardżos
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 391
Oprawa: miękka

13 maja gośćmi raciborskiej biblioteki byli  Anna Dziewit-Meller i Marcin Meller. Publiczność stawiła się w licznym gronie, a sami autorzy nie hołdując gruzińskiej zasadzie „Georgia maby time”, zjawili się punktualnie o dziewiętnastej i zabrali słuchaczy w magiczną podróż po kraju, który pokochali na tyle, aby właśnie tam powiedzieć sobie sakramentalne „tak”.

Spotkanie było związane z promocją książki zatytułowanej tajemniczo  Gaumardżos, co oznacza „na zdrowie”.  Jest to liryczna opowieść o Gruzji, którą autorzy nazwali swoją vice ojczyzną. Zabierają tam wszystkich swoich znajomych i rodzinę, bo jak sami twierdzą – warto. To kraj niezwykle gościnny, wesoły i spontaniczny. Jednocześnie kultywujący tradycję i folklor, który można tam spotkać na każdym kroku. Przekonała się o tym Anna Dziwit Meller, którą podczas zwykłej biesiady poproszono o zaśpiewanie ludowej pieśni.  Na poczekaniu przyszła jej do głowy tylko jedna… "Lulajże Jezuniu"… Autorka poradziła więc czytelnikom, aby wybierając się do Gruzji, przygotowali sobie cały repertuar – na pewno się przyda.

Jak biesiada, to oczywiście wino, które w Gruzji pije się z rogów o pojemności 1, 25l i nie ma mowy, aby poprzestać na jednym. Zanim jednak ugasisz pragnienie zbawiennym trunkiem, czeka cię najdłuższy i niebanalny toast, w żadnym wypadku nieprzypominający naszego „no to siup”. – Są to całe opowieści, dialogi, wspomnienia. Toast za przodków (czym dłuższe drzewo genealogiczne tym lepiej), za Boga, za ojczyznę, za świętego Jerzego itp. – wspomniała A. Dziewit-Meller. – Gruzja jest niebezpiecznym krajem, bo jest ciągle gościnna – dodaje M. Meller. Doszło do tego, że mieszkańcy toczą między sobą swoisty pojedynek o to, kto lepiej przyjmie gości, traktując te potyczki jak sport narodowy. W rezultacie, autorzy książki miewali momenty, kiedy bardzo chcieli odpocząć od takiej gościny.

Anna i Marcin Mellerowie opowiadali z wielką pasją, czasami można było odnieść wrażenie, że nie mogą się doczekać, kiedy wreszcie będą mogli zabrać głos. Widać, że w kraju tak dla większości z nas nieznanym, pozostawili swoje serca. Gruzja to miejsce, któremu trzeba dać się ponieść. Wsiąść do terkoczącej marszrutki i popędzić nie zważając na czerwone światła. Sygnalizacja świetlna jest tam bowiem rzeczą bardzo umowną i stanowi jedynie zaproszenie do dyskusji między pieszym, a kierowcą – relacjonował M. Meller.

Jak sami twierdzą, o ukochanym kraju mogliby opowiadać godzinami, ale chcieli także usłyszeć, co uczestnicy spotkania mają do powiedzenia, szczególnie, że wśród słuchaczy znalazło się kilka osób, które odwiedziły kiedyś Gruzję. Z pewną dozą nieśmiałości padło pierwsze pytanie o stosunek Gruzinów do Stalina. A. Dziewit-Meller powiedziała, że kult tej osoby był wielki. Wizerunek Stalina można było zobaczyć na każdej taksówce, a pomnik stojący w miejscu jego urodzin został zdjęty z cokołu dopiero w 2010 roku.  Następne pytania posypały się już jak ulęgałki. Publiczność była ciekawa, czy Gruzini zbudowali sobie jakiś stereotyp Polaka (jesteśmy lubiani i szanowani w tym kraju i dostajemy już na wstępie pięć punktów za sam fakt, że jesteśmy z Polski). Ostatnie pytanie paść chyba musiało, a zadał je nieśmiało mężczyzna siedzący gdzieś z tyłu sali… Czy w Gruzji wydaje się „Playboya”? Marcin Meller nie dał się zbić z tropu i rzeczowo odpowiedział, że owszem pismo było jakiś czas temu wydawane, natomiast nie spotkało się z wielkim entuzjazmem. -Gruzja jest nadal krajem bardzo konserwatywnym i religijnym, panie nie noszą dużych dekoltów, a panowie nie paradują w kościele w krótkich spodenkach – dodał M. Meller.

Po zakończeniu tego pasjonującego spotkania czytelnicy mieli możliwość porozmawiania z autorami na osobności i zakupu książki „Gaumardżos”, z czego też licznie skorzystali.

Fragmenty tekstu ukazały się na łamach GazetyInformatora.pl w wersji papierowej.