Rok w lesie - Emilia Dziubak

Autor: Emilia Dziubak

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 28

Oprawa: twarda (książka kartonowa)

Na „Rok w lesie” czekaliśmy niecierpliwie drepcząc po leśnych mokrych ścieżkach.  To, że musieliśmy mieć tę książkę nie podlegało żadnej dyskusji. Po pierwsze las. Tak, to miejsce, gdzie Tymek czuje się jak ryba w wodzie. Po drugie Emilia Dziubak. Jedna z ulubionych ilustratorek znana nam doskonale z niedawno pokochanego „Ręcznikowca”, „Proszę mnie przytulić” oraz „Draki Ekonieboraka”. Jej kreskę rozpoznajemy już z daleka. Wszystkie postacie przez nią narysowane są bardzo ciepłe, jeśli wiecie co mam na myśli i przyciągają jak magnes, bo ciągle do nich wracamy.  Tak jak myślałam, „Rok w lesie” uziemił nas na długie godziny. Oparci o kanapę, siedzieliśmy zapatrzeni w jej świat i w zasadzie wcale nas tam nie było, bo oczami wyobraźni byliśmy w lesie, z ukrycia obserwując świat zwierząt.

To niesamowite, jak wielką wiedzę można przekazać dziecku za pomocą książki obrazkowej, jaką jest „Rok w lesie”, ale też wiele innych Picture booków.  Niby tylko dwanaście rozkładówek plus dwie na prezentację postaci i tajemniczy labirynt. Tylko i aż, bo z każdej jednej czerpiemy bogactwo informacji na temat życia zwierząt od wierzchołków drzew, aż po same podziemia.

Kto co zjada, a może też, kto kogo? Kto jest nocnym markiem, a kto wstaje o świcie. Kogo spotkamy w lesie w lutym, marcu, kwietniu i przez wszystkie kolejne miesiące roku? Tego wszystkiego dowiedzieć się można podglądając „Rok w lesie”. Emilia Dziubak, rozrysowała każdy miesiąc w tym samym, bardzo szczegółowym kadrze. Dzięki temu dziecko doskonale dostrzega, jak zmienia się życie zwierząt zależnie od pory roku, dnia i pogody.

Ciekawski obserwator przyrody nie dostaje gotowca. Musi swoim zmysłem wzroku dostrzec mnogość szczegółów, by potem połączyć je ze sobą w całość. I hurra! Już wiemy, jakie zwierzęta żyją w lesie, które zasypiają zimowym snem, a które buszują po zmarzniętych zaroślach. Z zainteresowaniem godnym detektywa śledzimy osobników, którzy próbują nas zmylić przebierając się w inne futerko, albo chowają się w norce.  Które owady krzątają się już wczesną wiosną, składając jaja, i jakie zwierzę rodzi najwięcej młodych?  Można czerpać garściami, ile tylko się chce!

Mamo, czy te ryby śpią? A dlaczego łosiowi odpadły rogi? Czy go to bolało? Czego szopy szukają w śmietniku? Czy krewniakom nie jest za zimno pod kołderką z liści? Lubię kreta, ale dlaczego on zjada moje ulubione dżdżownice? Czy w naszym lesie są żółwie? Mama, chodźmy do lasu, ja muszę ich poszukać. No to poszliśmy. Z książką pod pachą. Było cicho, deszczowo i pusto. Tylko gruby dywan z liści i dzięcioł stukający zapamiętale w korę.

Cicho mama, skradaj się. One chyba już wszystkie poszły spać.

No to wróciliśmy do domu żeby nie przeszkadzać zwierzakom i dalej siedzimy nad książką każdego dnia. Co chwilę słychać triumfalne okrzyki radości, kiedy moje dziecię odkryje coś nowego. A uwierzcie mi, odkrywać w tej książce można wiele.  Bo w lesie, mimo pozornego spokoju, tak naprawdę jest bardzo, bardzo tłoczno.

Polecają gorąco Tymek i mama Tymka.

Jeśli chcecie zobaczyć, jakie piękne ilustracje tworzy Emilia Dziubak, to zapraszam tutaj i tutaj.