PoŚwiąteczny post

świąteczny widok z okna:)

Oj długo mnie tu nie było, długo. Zdążyłam się już naprawdę bardzo stęsknić za pisaniem i odwiedzaniem waszych blogów. Mam nadzieję, że Święta Wielkanocne upłynęły wam na beztroskim podjadaniu i ciekawej lekturze. U mnie jak zwykle coś musiało się wydarzyć, tak dla zasady, żeby nie było nudno chyba:)

Na całe święta byliśmy zaproszeni do moich rodziców, niestety w sobotę Tymek dostał gigantycznej gorączki i dusił się od kaszlu. Objechaliśmy cały Racibórz w poszukiwaniu lekarza, który przyjmuje w święta. Znaleźliśmy... tylko jak by to powiedzieć, jego diagnoza bardzo mnie zdziwiła...zalecił Tymkowi pić rumianek i tyle. W nocy dziecko było w takim stanie, że nie wiedzieliśmy już co robić. Niestety nikt nie był w stanie nam pomóc, więc skończyło się na próbie zbijania gorączki, która trwała bez przerwy.

Żeby tego było mało, ja geniusz kulinarny, podczas mielenie orzechów nieopatrznie nacisnęłam guzik blendera, kiedy akurat wydłubywałam palcem resztki sklejonych orzechów... Obecnie mój palec nie przypomina palca, a raczej krwawą masę, bez paznokcia. No cóż, ktoś kiedyś coś mówił o wkładaniu paluszków nie tam gdzie trzeba...

To jeszcze nie koniec:)

W bieganinie lekarzowo-palcowej zapomnieliśmy w sobotę zrobić zakupy. W niedzielę rano w lodówce znalazłam kawał szynki i dwa mazurki. Dlaczego? Otóż jak pisałam wcześniej planowaliśmy wyjechać do rodziców na dłużej, dlatego wyzbyliśmy się wszystkich produktów, które mogłyby się zepsuć podczas naszej nieobecności. Cóż było robić. Mąż przedarł się przez śniegi, odkopał auto, w którym nie było widać nawet kół, zapatuliłam chorego Tymka jak misia i pojechaliśmy do rodziców.

Wkrótce jednak wylądowaliśmy znowu u lekarza, bo jego stan się pogorszył.

I tak sobie zdrowiejemy do dziś. Tymcio i mój palec:)

Miałam w planach przeczytać cztery książki, zamieścić kilka recenzji, które czekają już na swoją kolej. Wyszło tak, że nie zrobiłam nic.

Ale wiecie co? znalazłam też jedną pozytywną rzecz w tym całym świątecznym zajściu: NIE OBJADŁAM SIĘ! Nie dorobiłam się więc dodatkowych fałdek, których i tak ci u mnie dostatek. Chyba nawet straciłam ze dwie.

To się nazywa optymistyczne myślenie:)

Jak spędzaliśmy te nietypowe święta? Wiadomo, że ciężko zabawiać chore i marudne dziecko, ale na szczęście mamy w domu sporo fajnych gier i książeczek oczywiście. Z pomocą przyszedł nam Wielkanocny Bazgroszyt, który niespodziewanie przyszedł do nas pocztą.

Pełen ciekawych pomysłów na świąteczne dekoracje. Jeździliśmy na kurce, ozdabialiśmy fantazyjnymi wzorami pisanki, wytężaliśmy naszą wyobraźnię, aby domalować efekt końcowy jajecznej bitwy Ryska i Kolorozaurusa, a co najważniejsze Tymek ozdabiał papierowego mazurka.

Efekty zobaczcie sami:)

Mazurek mojego Tymka:)

Jedziemy na kurce:)

Bardzo lubię Bazgroszyt. I ten papierowy i na stronie internetowej. Zawsze będę zwolennikiem nauki przez zabawę, a dokładnie taka idea przyświeca zespołowi Bazgroszytu. Pobudzające motorykę ćwiczenia i malowanki, nauka pisania i czytania, naklejanki, które mój Tymek lubi najbardziej, a wszystko to odbywa się w towarzystwie uroczych Kredziaków.

To co tygryski lubią najbardziej - NAKLEJKI!

Puste miejsca i niewykorzystane naklejki zostawiamy sobie na przyszły rok. Mam nadzieję, że obędzie się już bez takich niespodzianek.

Kochani, nie składałam Wam życzeń z okazji świąt, ale za to po(świątecznie) życzę wam dużo zdrowia, nadejścia upragnionej wiosny i oczywiście ciekawych lektur.

Ja, mimo śniegu za oknami, zabieram się ostro do pracy. Nadrabiam czytanie i pisania, a od soboty rusza na moim blogu nowy cykl postów tematycznych, ale o tym dopiero w sobotę:)

PS Czy ktoś z was jest mi w stanie powiedzieć, dlaczego przekręca mi zdjęcia do góry nogami i jak to naprawić? Dziękuję:)