Archive for czerwca 2015

Home Archive for czerwca 2015

Witajcie po długiej przerwie. Tym razem niespowodowanej pracą, ani tym bardziej moim lenistwem. Po prostu zachciało mi się zmian w wyglądzie bloga. Każde logowanie doprowadzało mnie już bowiem do szału i nie mogłam patrzeć na przestarzały szablon i chaos panoszący się wszędzie. Wiedziałam, że jeśli ja sama mam problem ze znalezieniem pożądanej treści to tym bardziej macie go Wy. Tak dłużej być nie mogło i pewnego wieczoru zasiadłam z mocnym postanowieniem zrobienia rewolucji. Druga sprawa to fakt, że blog w sposób naturalny zaczął się zmieniać i przestał być tylko zbiorem moich recenzji książkowych. Julia Orzech to blog, który powstał z miłości do książek i wszystkiego, co z nimi związane. Jednak odkąd mój syn Tymon skończył 3 lata panoszy się na tej stronie prawie każdego dnia. Oprócz tego, że oboje uwielbiamy książki to jesteśmy całkiem normalną rodzinką, która lubi otaczać się pięknymi przedmiotami, mądrymi zabawkami, a nade wszystko zasiąść na kanapie z kawałkiem domowego ciasta i obserwować chmury. W nowej odsłonie jest więc oczywiście o czytaniu, ale i życiu na naszym drewnianym poddaszu.

A wracając do zmian…

Na początek postanowiłam zasięgnąć rady innych blogerów, którzy pomagają takim zieleńcom jak ja zrozumieć zawiłości CSS i HTML, a nawet dzielą się gotowymi kodami wraz z instrukcją obsługi. Przeglądnęłam też setki blogów, aby zainspirować się ciekawymi rozwiązaniami. Niestety większość z tych, które najbardziej mi się podobały zostały utworzone na własnych stronach, a nie na Bloggerze lub korzystały z gotowych szablonów (odradzanych ludziom nieznającym się na kodach) No cóż, jeśli przyszłość okaże się na tyle łaskawa i pozwoli rozwinąć skrzydła w literach, to na pewno pokuszę się o własną stronę, ale jeszcze nie teraz.

Zaopatrzona w stosowne rady, kilogramy grafik, nowe logo i dobre chęci zabrałam się do pracy. Początkowo szło dobrze, a ja zachęcona swoimi małymi sukcesami planowałam jeszcze więcej zmian. Niestety w którymś momencie okazało się, że przy poprzednich modyfikacjach w moim kodzie HTML zaszły spore zmiany, a powrót do ustawień fabrycznych nie wchodził w grę. Jedne kody działały bez zarzutu, inne dawały przerażające efekty, które ciężko było cofnąć. W rezultacie mój blog zaczął żyć własnym życiem, na które ja sama miałam już niewielki wpływ. Byłam już o krok od założenia nowego bloga licząc się ze stratami, gdy zupełnie przypadkowo i bezinteresownie otrzymałam pomoc od jednej z blogerek, którą pewnie dobrze znacie. A mianowicie chodzi o Jusssi – czyli Justynę Chaber (www.jusssi.pl.).

Justyna sama zaproponowała mi pomoc i obecny wygląd bloga to całkowicie jej zasługa. I niech mi ktoś powie, że w blogosferze panuje zawiść i wzajemna niechęć? Ok panuje, ale ja mam szczęście trafiać na wspaniałych ludzi, pomocnych, ciepłych i życzących sobie jak najlepiej. Może przez to, że nie uczestniczę w żadnych aferach, a może jestem za cienkim Bolkiem, żeby ktoś miał mi czegoś zazdrościć i hejtować :) (obym nie wywołała wilka z lasu). Justyna w dosłownie kilka godzin ogarnęła mój blog i sprawiła, że ujrzał światło dzienne. Wydaje mi się, co zresztą możecie ocenić sami, że jest teraz czytelny i przejrzysty. Wszystkie zbędne elementy zostały usunięte, dzięki czemu w oczy rzuca się to, co powinno. Justyna, choć ma małą córeczkę Hanię i pewnie mnóstwo swoich spraw na głowie znalazła czas dla mnie, czyli dla kogoś zupełnie obcego, za co jestem jej niesamowicie wdzięczna. Jeśli tak jak ja jesteście zieloni i nie wiecie jak skorzystać z gotowego szablonu i dostosować go do osobistych potrzeb lub po prostu nie macie zmysłu do upiększania bloga, możecie śmiało zgłaszać się do Justyny. Za niewielką opłatą pomoże wam dostosować szablon, rozwiązać problemy z polskim znakami, utworzy rozwijalne menu, doda ikony społecznościowe czy graficzne strony na pasku bocznym. Ponadto może wykonać dla was baner nagłówkowy z logo (trzy do wyboru). W razie pytań piszcie na maila Justyny: jusssi@interia.pl POLECAM!

Co jeszcze nowego na blogu?

http://foodiesfeed.com/fresh-vegetables-from-farmers-market/

http://foodiesfeed.com/traditional-czech-honey-cake-with-caffe-latte/

Pojawiły się nowe zakładki, które jeszcze są puste, ale wkrótce sukcesywnie będę je zapełniać postami tematycznymi. Oczywiście ciągle będzie sporo o książkach i dla dorosłych i dla dzieci. Pojawią się także publikacje i recenzje książek o tematyce parentingowej. Kulinarnie już było od czasu do czasu, ale teraz będą się pojawiały regularne posty, które znajdzie w zakładce Kulinaria. Dużo czasu zajmuje mi poszukiwanie potraw, które zwrócą uwagę grymaśnego pięciolatka, który nie chce patrzeć na owoce ani warzywa. Wiele z moich eksperymentów kończy się sukcesem (czytaj pustym talerzem syna), którymi chcę się z Wami dzielić ( a nuż i u was się sprawdzi). W kuchni lubię eksperymentować i nie zrażam się porażkami. Uwielbiam odkrywać nowe smaki, a jeśli smakuje też moim chłopakom to zaliczam pełen sukces. Kto mnie trochę zna ten wie, że ciągle próbuję zrzucić zbędne kilogramy, dlatego możecie spodziewać się postów z przepisami na zdrowe, dietetyczne potrawy i koktajle.

Nieco bardziej osobiste wpisy znajdziecie w zakładkach Wywody Matki Polki, Styl życia, Poza macierzyństwem czy Mój czas. Będzie o rodzicielstwie, ale i o sposobach na odreagowanie i spędzenie wolnego czasu. Oczywiście wszystko bardzo subiektywnie, bo żaden ze mnie ekspert.

Zakładka Dziecko odeśle Was do wpisów poświęconych literaturze dziecięcej, której recenzentem coraz częściej jest mój syn. Będzie też sporo o zabawkach, grach, ubraniach i innych gadżetach dziecięcych, ale tylko tych, na które według nas warto zwrócić uwagę.

Postawiłam sobie za cel, że poprawię swój styl pisania i zwrócę większą uwagę na błędy i literówki, które gnębią wielu blogerów. Jakiś czas temu założyłam zeszyt, w którym wypisuję te najczęściej popełniane i obiecałam sobie, że kiedyś utworzę z nich osobny cykl na blogu, w którym będę starała się znaleźć sposób na szybkie wyeliminowanie błędów, które często są efektem naszego pośpiechu, ale i nieznajomości prostych zasad. To nie będą wpisy w charakterze mentorskim, bo i ja zamierzam się tutaj uczyć. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Uff… to chyba tyle. Pozostaje mi zaprosić Was do odwiedzania i komentowania mojego nowego-starego bloga :)

Autor ilustracji: Izabela Dudzik

Autor tekstu: Marek Jagielski

Tytuł: Czerwony Kapturek (picture book)

Wydawnictwo: Brambla

Ta niewielka książeczka jest dla wszystkich Dzieci, które nie tylko lubią słuchać bajek, ale też same je opowiadać – tak mówi o niej wydawca, a ja od siebie spieszę jeszcze dodać, że książeczka jest także dla tych dzieci, które jeszcze nie wiedzą, że lubią opowiadać. Mój syn nie należy do grupy zbyt wylewnych i wyrywających się do snucia opowieści. Oczywiście jak każde dziecko, któremu się dużo czyta ma wielką wyobraźnię i czasem nawet mnie potrafi zadziwić. Mogę jednak zliczyć na placach sytuacje, kiedy sam od siebie zaczyna opowiadać nam bajki. Tym bardziej cenię sobie te momenty i pieczołowicie przechowuję w pamięci. Do Czerwonego Kapturka w wersji picture booka (książeczkę wygraliśmy w konkursie magazynu Kikimora) przekonały go bez wątpienia niezwykle urokliwe ilustracje młodziutkiej Izabeli "Dewizki" Dudzik (wschodzącej gwiazdy ilustracji według mnie i nie tylko). To jej pierwsza książeczka we współpracy z Bramblą, ale dziewczyna dała się już poznać ze swej charakterystycznej kreski. Dużo w jej pracach folku i ziemi jak stwierdził mój syn. W pełni się z nim zgadzam, bo takie właśnie ziemiste (leśne) klimaty tu panują. My już teraz trzymamy za słowo wydawcę, który obiecuje kolejną książeczkę z ilustracjami Izabeli Dudzik

Ilustracje i tekst Marka Jagielskiego (na końcu książeczki) to nieco uwspółcześniona wersja klasycznej bajki Charlesa Perrault. Bez obaw, nie znajdziecie tu jednak wielkiej ingerencji w tekst. Zresztą, nie on tu jest najważniejszy. W tym przypadku do dziecka przemawiają obrazy, które w niezwykły sposób budują atmosferę tej opowieści. Widzimy ciepło przepływające miedzy mamą i córką, troskę o bezpieczeństwo dziecka, ale i o zdrowie babci. Las, którym wędruje Czerwony Kapturek to z jednej strony budzący niepokój krajobraz ciemnych drzew i wyłaniającego się z za nich wilka, z drugiej uspokajający widok brzóz i drobnych żółtych kwiatuszków, motyli i robaczków. Ze strony na stronę przekonywałam się patrząc i słuchając Tymka, że wcale nie trzeba tekstu, aby w pełni ( a może nawet bardziej) odczuć tę bądź co bądź budzącą lekką grozę bajkę.

Na końcu znalazłam niespodziankę dla samej siebie. Miejsce na dorysowanie tego, co dalej dzieje się z wilkiem. Przecież od zawsze mnie to nurtowało. Czy lepiej żeby wilk zginął zastrzelony przez leśniczego, czy może uciekł gdzie pieprz rośnie. Tylko czy wtedy nie będzie atakowała innych dzieci i babć? Czy nauczka będzie dla niego wystarczająca? W końcu wilk to wilk. Tymek nie miał takich problemów. Zdecydowanie odmówił wilkowi prawa do dalszej egzystencji, twierdząc, że zrobił za dużo złego. Zresztą przeczytajcie sami:


Czerwony Kapturek gra z mamą w chińczyka. Mama my też mieliśmy taką grę! Szkoda, że już nie mamy. Zobacz kot śpi i ma kostkę na głowie. On chyba o tym nie wie. Mama na nogę w gipsie i chyba ta dziewczynka jej narysowała jakieś obrazki. My też rysowaliśmy Klaudii jak miała gips wiesz?


Co to jest to pierwsze? Acha Babcia. Babcia ma temperaturę i położyła się do łóżka. Acha. Gołąb powiedział, że babcia jest chora, bo ma gorączkę


Mama miała nogę w gipsie i nie mogła iść odwiedzić babci. Wysłała Czerwonego Kapturka. Pokazała jej mapę i powiedziała, że ma uważać na wilka, nie wyrzucać śmieci, nie rozpalać ognia i nie chodzić po kwiatkach czy liściach chyba


O nie wilk! Nie słuchaj go! Uważaj, bo on zje babcie. O nie, posłuchała go i poszła zbierać kwiatki. A przecież droga do babci jest w drugą stronę. Widzisz? Tam jest znak!


O nie wilk je połknął! To jest brzuch wilka? Kość! Mama widzę kość! Ale tam ciasno


Nic się nie działo, bo go już nie było. Wilk umarł, bo był bardzo zły. Zjadł Czerwonego Kapturka i babcię. Nie może już żyć, bo mógłby jeszcze innych zjadać mama!


Znaleźć to wszystko? A to łatwizna przecież. Czekaj, pokażę ci tego ślimaka. Fajna ta książka i zmieści mi się do plecaka jak pójdziemy do lasu. Ale u nas nie ma wilków.