Archive for stycznia 2018

Home Archive for stycznia 2018

Autor: Michael Bird

Ilustracje: Kate Evans

Tłumaczenie: Joanna Wajs

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2017

Pamiętam ze swojego dzieciństwa, że często po wizyt w przeróżnych muzeach zostawały mi głowie niektóre obrazy czy rzeźby. Nie było jeszcze wtedy dostępu do Internetu, dlatego chodziłam do biblioteki i przeszukiwałam książki, aby dowiedzieć się czegoś więcej, czy to o twórcy, jego życiu, czy też o samym obrazie. Niestety, szybko się zniechęcałam, bo nudne, encyklopedyczne biografie nie były w stanie mnie zainteresować. Pozostałam wtedy przy oglądaniu samych obrazów. Resztę próbowałam sobie wyobrazić sama. Szkoła w żaden sposób nie ułatwiła tych poszukiwań, jedynie koleżanki z klasy plastycznej czasem rzucały jakieś smakowite kąski z historii sztuki.

Kilka miesięcy temu, ze względów zawodowych zainteresowałam się tym, w jaki sposób opowiadać o sztuce młodzieży. Obecny program wymaga od nich umiejętności interpretowania dzieł znanych artystów. To dobrze, tylko jak znaleźć na nich sposób? Jak zainteresować, zachęcić do poszukiwań?

No i mam! Znalazłam! Cudo! Czekałam na tę książkę. Zanim do mnie dotarła, przeczytałam kilka opinii na jej temat. Nie wszystkie były pozytywne. Zaczęłam się zastanawiać czy nie wiążę z tą premierą zbyt wielkich nadziei…

I wiecie co? Książka przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Jest wspaniała. Pełna wspaniałych historii, magiczna, jedyna w swoim rodzaju…

Gwiaździsta noc Vincenta i inne opowieści. Historia sztuki dla dzieci Michaela Birda w najmniejszym stopniu nie przypomina nudnych encyklopedycznych tworów, z którymi do tej pory się spotkałam. To dziesiątki opowieści o artystach i sztuce poczynając od tych, którzy zamieszczali swoje dzieła na ścianach jaskiń, po współczesnych abstrakcjonistów.

Czytelnik tej książki ma okazję (niepowtarzalną) podglądać artystów przy pracy, przysłuchiwać się ważnym rozmowom, czy uczestniczyć w przełomowych momentach ich życia. To wspaniałe, że sięgamy dalej, w głąb obrazu, rzeźby, fotografii. Wiemy, co myślał i przeżywał człowiek stojący za sztalugą. Spotykamy go, w momencie, kiedy w jego głowie powstaje wizja przyszłego dzieła, kiedy brudny od farb, poraniony od dłuta pracuje w pocie czoła, podróżuje po świecie w poszukiwaniu inspiracji, a nawet wtedy, kiedy sprzecza się ze swoim pracodawcą. Nie są to historie autentyczne, Michael Bird sam pisze w nocie od autora, że opowieści, choć zawsze oparte na życiorysach i twórczości opisywanych artystów – to w dużej mierze dzieło jego wyobraźni. Czyta się te historie z zapartym tchem. Są króciutkie, ale rozpalają ciekawość i chęć natychmiastowego poszukiwania głębszych informacji. Inspirują i to jest jeden z największych atutów tej pięknie wydanej księgi. Nie dają gotowych interpretacji, encyklopedycznych faktów, ale zmuszają do myślenia, pobudzają wyobraźnię. Sprawiają, że czytelnik przenosi się w przeszłość i staje blisko opisywanych artystów. A oni stają się ludźmi z krwi i kości. Tacy ludzcy bardziej zapadają w pamięć, podobnie jak ich dzieła.

Jak już wspomniałam, Gwiaździstą noc Vincenta… czyta się jak piękną opowieść, bardzo magiczną i obrazową. Nietuzinkowe spojrzenie autora na całą historię sztuki, możliwość „śledzenia” i podglądania artystów z zupełnie innej strony, paradoksalnie sprawiło, że wiem znacznie więcej niż przez lata kartkując albumy i encyklopedie. A co najważniejsze, czuję niezaspokojony głód wiedzy.

Książka dopieszczona w każdym calu. Piękne, subtelne ilustracje Kate Evans, gruby szorstki papier. Autor zadbał o to, aby na końcu książki znalazły się chronologia ważniejszych wydarzeń w historii sztuki (i świata), słowniczek ważniejszych pojęć, a także spis dzieł sztuki, które znajdują się w środku.

Zastanawiam się ciągle, do dzieci, w jakim wieku kierowana jest książka. Ja raczej widzę tu młodzież i dorosłych. Ewentualnie młodsze dzieciaki, które interesują się sztuką. T. jeszcze nie wykazał zainteresowania, ale myślę, że chciałabym, aby właśnie od tej pozycji zaczął swoją przygodę ze sztuką.

Czy polecam tę książkę? Z całą stanowczością! Wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu. Czytałam kilka chłodnych recenzji. Myślę, że wszystko zależy od oczekiwań czytelnika. Jeśli liczyliście na encyklopedyczny styl i suche fakty, pewnie będziecie zawiedzeni. Jeśli szukaliście rozbudzającej wyobraźnię, inspirującej i niezwykłej książki o sztuce, nie zastanawiajcie się dłużej.

Z mojej książki dowiesz się wiele na temat sztuki – poznasz nazwiska, daty i wydarzenia historyczne – lecz, co nieuniknione, na tym obrazie pozostaną białe plamy. I to ty sam będziesz musiał je zapełnić, wyobrazić sobie wszystko, czego nie wiemy.

Dla mnie to prawdziwa perełka wydawnicza.

Książki kucharskie zajmują sporo miejsca w mojej kuchni. Nie wszystkie są dobre, nie ze wszystkich korzystam. Niektóre od pierwszej strony mnie inspirują do wdziania fartuszka, inne wręcz przeciwnie. Nie wszystkie są nowe i pięknie wydane. Wiele pochodzi z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Ich kartki dawno pożółkły, są poplamione i mają dużo odręcznych notatek. Takie je lubię najbardziej. Są dokładne, proste w odbiorze zawierają wiele cennych rad. Tych cech niestety często brakuje nowym wydaniom. Marzą mi się jeszcze te najstarsze pozycje Lucyny Ćwierczakiewiczowej, Marii Disslowej czy Marii Ochorowicz-Monatowej. Nie wiem wprawdzie, czy poradziłabym sobie z przeliczeniami, ale sama możliwość zajrzenia do tych książek musi być wielkim przeżyciem. Niestety, nawet, jeśli książki tych autorek trafiają się z rzadka na aukcjach, ich ceny są daleko poza moim zasięgiem. Tym bardziej więc ucieszyłam się wydania Retro kuchni Anny Włodarczyk. Być może znacie autorkę, która prowadzi kulinarny blog Strawberries from Poland i już wcześniej napisała jedną książkę, której jeszcze nie czytałam Zapach truskawek. Rodzinne opowieści. Przeglądałam za to rubrykę Anny Włodarczyk Retro gotowanie w magazynie KUKBUK i dlatego z wielką przyjemnością sięgnęłam po jej nową książkę.

Już na wstępnie napiszę, że przesiedziałam z nią w święta każdą drobną, wolną chwilę, a na wigilijny stół wyjechały nawet pierogi z soczewicą z przepisu autorki. Pierożki są tak dobre, że zdążyłam je zrobić już trzy razy na specjalne zamówienia rodzinki. Retro kuchnia zachwyca klimatem, często zaglądając do książek Ćwierczakiewiczowej, Disslowej, Gniewkowskiej, Monatowej, Zawadzkiej i kilku innych dawnych autorów, o których nie miałam pojęcia. Bo Retro kuchnia to nie same przepisy, ale przede wszystkim kawał historii kulinarnej, niezwykle smakowitej i wciągającej.

Pozycje retro to nie tylko zbiór przepisów, lecz także źródło wiedzy o ówczesnym świecie, kontekście społecznym i historycznym. Czytając wstępy poprzedzające rozdziały książki Marii Disslowej, wchodzę w tamtą codzienność, problemy ówczesnych gospodyń i całych rodzin*

I tutaj również każdy rozdział poprzedzony jest obszernym wstępem wzbogaconym co ciekawszymi wypisami z książek wyżej wymienionych autorów. Wiele cennych wskazówek, ciekawostek, pięknych zdjęć wprowadził mnie w tak stan, że z marszu chciałam wykorzystać tę wiedzę. Wszystkie przepisy zawarte w trzynastu rozdziałach inspirowane są właśnie retro książkami, o których marzę. Przy każdym z nich znajdziecie oryginalny przepis przedwojennych autorów, a pod spodem wzorujące się na nich receptury Anny Włodarczyk.

Czego tu nie ma! Rozgrzewające i sycące zupy, sosy, leguminy, mięsa, przekąski, ryby, jarzyny i grzyby, kremy, ciasta, ciastka, pieczywo, napoje, potrawy z mąki, ryżu i kasz, a także recepty i przepisy na zapasy zimowe.

Dawne gospodynie bardzo skrupulatnie wykorzystywały wszystkie składniki. W kuchni nic nie mogło się zmarnować, to, co zebrano w ogrodach i sadach musiało być na bieżąco zużyte, albo też odpowiednio przetworzone na zimię. Kto może więc znać lepsze sposoby na przechowywanie i przetwarzanie żywności, czy też sprytne i smakowite kąski z tego, co zostało po ugotowaniu, pieczeniu czy smażeniu?

Oderwać się nie mogę od tej książki. Tyle wiedzy, tyle smakowitości. Chyba pierwszy raz czytam książkę kulinarną jak najlepszą powieść kryminalną hihihihi. Przyklejam karteczki, zaznaczam, robię notatki. Jadłospis z wykorzystaniem przepisów Anny Włodarczyk zaplanowałam na cały miesiąc. A wszystko to pogryzając rogaliki z wiśniami i sącząc korzenną bawarkę. Oczywiście z Retro kuchni

*Retro kuchnia, Anna Włodarczyk, Nasza Księgarnia, Warszawa 2017, s.5.

Subskrybuj: Posty ( Atom )

podczytuję

Blogi rodziców, które uwielbiam czytać

Blogi ludzi z pasją:

Przydatne strony