Tytuł: Kura Adela. Jak kura zrobiła umywalkę
Ilustracje: Zenon Wiewiurka
Wydawnictwo: Debit
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 96
Oprawa: twarda
Joannę Krzyżanek
poznaliśmy dzięki serii książeczek o Cecylce Knedelek, które sprawiły, że pierwsze
spotkania Tymka z literami stały się fascynujące i na tyle ciekawe, że widujemy
się z nimi niemal każdego dnia. Jako, że
„firma” została sprawdzona, nie wahałam się sięgnąć po nową serię autorki o
zabawnej kurze Adeli. I tutaj w duecie z
Zenonem Wiewiurką tworzą niesamowite historie, pełne wymownie skaczących
literek, które aż proszą się o zapamiętanie. Opowieści, znaną z Cecylki
Knedelek kreską, ozdabia oczywiście pan Wiewiurka i muszę przyznać, że robi to
znakomicie. Postacie stworzone przez niego są tak komiczne, że bywało, iż nie
mogliśmy z Tymkiem czytać, bo co chwilę wybuchaliśmy śmiechem. Nie dziwcie się
jednak. Wiecie jak niezwykle prezentuje się kura, która pracowicie zagniata
ciasto na makaron, a potem przepuszcza je przez maszynkę, tworząc długaśne
nitki?
Tak, tak, kura Adela nie jest zwykłą dziobaczką ziarna. Ona wie co dobre. Potrafi też doskonale poradzić sobie z upałem. Przez kilkanaście stron prowadzi monolog o tym, że mogłaby pojechać na plażę i pobawić się z napotkanymi tam zwierzętami. Niestety Adela ma też bardzo bujną wyobraźnię, która podsuwa jej miliony scenariuszy, co napotkani na plaży goście mogliby z nią uczynić. W rezultacie ląduje w bali pełnej zimnej wody na własnym podwórku. Na szczęście wkrótce przychodzi ulewa... W trzeciej opowieści Adela smakoszka będzie wytwarzać konfiturę z malin. Praca to może i słodka, ale też lepka i brudna. Kurka musi się koniecznie wykąpać. Nie dane jej będzie jednak beztrosko pluskać się w wodzie, bo równie wielką ochotę na takie igraszki ma wodnik.
Tak, tak, kura Adela nie jest zwykłą dziobaczką ziarna. Ona wie co dobre. Potrafi też doskonale poradzić sobie z upałem. Przez kilkanaście stron prowadzi monolog o tym, że mogłaby pojechać na plażę i pobawić się z napotkanymi tam zwierzętami. Niestety Adela ma też bardzo bujną wyobraźnię, która podsuwa jej miliony scenariuszy, co napotkani na plaży goście mogliby z nią uczynić. W rezultacie ląduje w bali pełnej zimnej wody na własnym podwórku. Na szczęście wkrótce przychodzi ulewa... W trzeciej opowieści Adela smakoszka będzie wytwarzać konfiturę z malin. Praca to może i słodka, ale też lepka i brudna. Kurka musi się koniecznie wykąpać. Nie dane jej będzie jednak beztrosko pluskać się w wodzie, bo równie wielką ochotę na takie igraszki ma wodnik.
Sami widzicie, że
Kura Adela ma przygód bez liku. A teraz wyobraźcie sobie, że te śmieszne
opowiadanka mają służyć dziecku do przyswajania literek, w tym przypadku W, U i
M. Pani Joanna Krzyżanek, jak zwykle swoimi tajnymi sposobami wplotła w tekst
dziesiątki słów rozpoczynających się od tych liter. Dzięki temu gąszczowi,
dziecko oswaja się z nimi, zapamiętuje ich kształt oraz zastosowanie.
Oczywiście W, U i M są w całej książeczce wyróżnione specjalnymi kolorami, aby
były widoczne i lepiej przyciągały uwagę dziecka. Czy taki sposób jest skuteczny? Przyznam
szczerze, że na początku miałam wątpliwości, ale po dwukrotnym przeczytaniu
rozwiały się całkowicie. Historie, które dla dorosłego często są dziwne, nudne,
bo ciągle powtarzają się w nich wyrazy (Ala ma kota, kot ma Alę) dla dziecka,
które dopiero rozpoczyna swoją przygodę z czytaniem stanowią nie lada wysiłek.
Dzięki Kurce Adeli poznawanie pierwszych liter i słów staje się po prostu
zabawą na sto dwa.
Wieczorem traktujemy
te opowieści jak zwykłe bajki do poduszki, natomiast, kiedy sięgamy po Adelę w
dzień, skupiamy się już na wyróżnionych literkach. Tymek w ogóle bardzo chętnie
poznaje litery, próbuje sam je pisać i ot tak, dla zabawy powtarza sobie
alfabet. Cieszę się z tego i chętnie pogłębiam jego zaciekawienie poprzez taką
właśnie literaturę.
Książeczka składa się
z trzech bajek, na końcu których autorka umieściła krótkie wierszyki z
wykorzystaniem jednej z trzech literek, które są bohaterkami tego odcinka. Cały tekst jest bardzo czytelny, czcionka
duża, odpowiednia dla małego czytelnika bądź ślepnącego rodzica J. Jak już wspomniałam
wyżej, całość dopieszczają oryginalne ilustracje Zenona Wiewiurki, a gruby i
elegancki papier oraz twarda oprawa sprawiają, że nauka czytanie jest bardzo
przyjemna i właściwie nie ma nic wspólnego z nauką.
Polecam!
Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Debit oraz portalowi Sztukater
Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym Odnajdź w sobie dziecko
.jpg)
