Archive for lipca 2016

Home Archive for lipca 2016

Autor: Astrid Lindgren

Tytuł: Rasmus, Pontus i pies Toker

Przekład: Anna Węgleńska

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 232

Oprawa: miękka

Przedział wiekowy: 6-10

Z dreszczykiem emocji sięgam po każdą książkę Astrid Lindgren. Mam tak od dzieciństwa. Nie zmieniło się to do dziś. Teraz odczuwam jeszcze większą frajdę, kiedy wracam do moich ukochanych książek razem z Tymkiem i widzę zachwyt na jego buzi. Bywa i tak, że razem poznajemy bohaterów szwedzkiej mistrzyni. Tak jak teraz, kiedy zaprzyjaźniliśmy się z Rasmusem, Pontusem i Tokerem…

Rasmus, Pontus i pies Toker, to powieść detektywistyczna dla dzieci, która powstała na podstawie scenariusza filmowego w latach pięćdziesiątych. Astrid Lindgren powołała do życia kolejnego Rasmusa. Tym razem ma on jedenaście lat i mieszka w małym miasteczku Västanvik. Razem ze swoim przyjacielem Pontusem umilają sobie czas poszukując przygód w najciekawszej dzielnicy miasteczka – Wszawym Dołku. Poznajemy ich w momencie, kiedy wracając ze szkoły dowiadują się, że właśnie przybyło do nich wesołe miasteczko. Oprócz licznych karuzeli i strzelnicy kusi mieszkańców występami światowej sławy połykacza noży Alfreda. Czy dwóch dojrzewających chłopców może się oprzeć takiemu widowisku? Niestety nie mają na tyle pieniędzy, żeby móc zasiąść na widowni i słynnego Alfreda podglądają z ukrycia. Zostają zdemaskowani przez groźnego połykacza noży, kiedy Rasmusowi zupełnie przypadkowo wymyka się z rąk nakręcana, mała myszka… Uciekają gnani przez złowieszcze wrzaski Alfreda. Szybko jednak zapominają o całym zajściu, bo oto Rasmusowi przyjdzie walczyć o honor swojej siostry Pricken. Wraz z wiernym przyjacielem i psem muszą wykraść z domu jej byłego chłopaka zdjęcie, które ten chce wkleić do katalogu przeceny, czyli tam, gdzie lądują wszystkie jego zdobycze. Ich sprytny plan by zakraść się w nocy do domu Joakima wydaje się być prosty. Niestety chłopcy nie przypuszczają, że w tych nocnych okolicznościach spotkają się po raz kolejny z połykaczem noży i jego szemranym kompanem, którzy to okazują się być zwykłymi złodziejami sreber…

I w tym miejscu właśnie zaczyna się wielka, ekscytująca, ale i przerażająca przygoda młodych detektywów. Rasmus i Pontus muszą w niej wziąć udział, gdyż na włosku wisi życie ukochanego psa Tokera.

Po raz kolejny Astrid Lindgren trzymała mnie w napięciu, wydusiła może łez, by w końcu zostawić mnie na ostatniej stronie z uśmiechem na twarzy. Jak tak autorka jest wspaniale ponadczasowa! Oto siedzę sobie z moim synem, czytamy tak samo podekscytowani, śmiejemy się, wzruszamy i denerwujemy w tych samych momentach.

Osobiście uwielbiam również charakterystyczną senność małych miasteczek, w których rozgrywa się większość powieści napisanych przez Lindgren. Niby spokojne, klimatyczne, ale zawsze z jakąś „wszawą” dzielnicą, opuszczonym budynkiem czy innym pustkowiem, gdzie, na co dzień kręcą się zwykli i ci mniej zwykli mieszkańcy.

Niby prosta historia, łatwy do przewidzenia finał, a jednak oderwać się nie można i zaraz po skończonej książce ma się ochotę na następną. Ta uniwersalna, prosta w przekazie, jasno oddzielająca dobro od zła literatura, bardzo mocno przemawia zarówno do dzieci jak i dorosłych. Miłość, przyjaźń, lojalność i uczciwość – oto wartości, którymi kieruje się dwójka młodych detektywów. Mimo iż często przychodzi im podejmować trudne decyzje, a jeszcze częściej trafiają w tarapaty, nigdy nie tracą tej uroczej figlarności, którą posiadają wszyscy bohaterowie Astrid Lindgren. Śmiem zatem twierdzić, że musiała ją posiadać sama autorka, która przecież tak dobrze rozumiała i nadal rozumie dzieci na całym świecie.

Polecamy wam serdecznie przygody Rasmusa, Pontusa i psa Tokera, a my zabieramy się do ponownej lektury Detektywa Blomkvista, a potem biegniemy do księgarni po więcej:)

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękujemy serdecznie wydawnictwu Nasza Księgarnia

http://nk.com.pl/rasmus-pontus-i-pies-toker/2293/ksiazka.html#.V5k1-qLt1dg

Autor: Beata Ostrowicka

Tytuł: Poczytam ci, mamo. Elementarz matematyczny

Ilustracje: Katarzyna Kołodziej

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 176

Oprawa: twarda

Kategoria wiekowa: 6-10

Elementarz matematyczny mamy na tapecie. Brzmi groźnie? I do tego jeszcze w wakacje? Pomyśleliście pewnie, że zwariowałam katując Tymka matematyką, kiedy słońce za oknem. No to ja wam powiem, że sami chcielibyście być tak katowaniJ. Bo TEN elementarz jest absolutnie wyjątkowy!

Matematyka nie jest moją mocną stroną i już wiem, że lekcje z przedmiotów ścisłych to raczej będzie T. pomagał odrabiać tata. No chyba, że wydawnictwa będą wydawać takie pomoce naukowe, to wtedy i dla mnie jest nadzieja.

Elementarz matematyczny Beaty Ostrowickiej, to na pierwszy rzut oka zbiór bardzo przyjemnych opowiadań o grupie przyjaciół i ich rodzinach. Gdzie tam matematyka powiecie. A ona jest, choć tak niby mimochodem, zupełnie się nie narzuca i wchodzi do główki małym i większym bez najmniejszego wysiłku. Zamykamy elementarz i okazuje się, że znamy już cyfry, liczby rzymskie, potrafimy dodawać, odejmować, mnożyć, mierzyć długość, odczytywać godziny, daty, tworzyć zbiory, klasyfikować obiekty itd. A przecież tak naprawdę świetnie się bawiliśmy z Julkiem, Antkiem, Lenką i całą resztą. Jeździliśmy na wycieczki rowerowe, do domku letniskowego, zajadaliśmy z młodszym braciszkiem chrupki kukurydziane (których w końcu zostało zero tak na marginesie), byliśmy wysoko w górach i nocowaliśmy pod gwiazdami. A tu się okazuje, że matematykę mamy w głowie? I to w taki przyjemny sposób? A mówili, że będzie strasznie ciężko.

Wychodzi na to, że matematyka jest wszędzie i spotykamy się z nią każdego dnia nawet, jeśli nie siedzimy w szkolnej ławce. Autorka udowadnia, że nie potrzeba wcale wkuwać nudnych tabelek, wzorów. A przynajmniej nie na początku naszej przygody z matematyką. Wystarczy się tylko dobrze rozejrzeć i już chrupki kukurydziane stają się patyczkami do liczenia. Takich przykładów jest w elementarzu dziesiątki. Wybieracie się z dziećmi na wakacje? Wykorzystajcie nudną podróż do nauki rozpoznawania figur geometrycznych. Poproście dziecko, aby wymieniało wszystko, co widzi za oknem w kształcie kół, trójkątów, prostokątów i kwadratów. Wiecie ile przy tym śmiechu? Ja już tworzę tabliczkę mnożenia w postaci domina, którą wykorzystam w pracy z dziećmi.

Elementarz matematyczny to niezwykle przemyślana pomoc edukacyjna. Zakres merytoryczny materiału jest zgodny z podstawą programową klas 1-3, ale dzięki bardzo interesującej formie przekazu w postaci opowiadań i ilustracji z wiedzą matematyczną (brawo dla Katarzyny Kołodziej) spokojnie mogą z niego korzystać nawet młodsze przedszkolaki. Nie trzeba tutaj nic mozolnie obliczać i główkować, a jednak dziecko uczy się logicznie myśleć i wykorzystywać otaczającą nas codzienność, do rozwiązywania matematycznych zagwozdek. Wystarczy dobrze wsłuchać się w tekst opowiadań i korzystać. Na końcu książki znajduje się jeszcze miejsce na naukę pisania cyferek. Nawet przestrzeń na wewnętrznej okładce została wykorzystana na kompendium wiedzy z całego Elementarza. Gdy więc chcemy dziecku szybko o czymś przypomnieć lub pokazać, nie musimy przeszukiwać całej książki.

My Elementarz matematyczny wykorzystujemy także do nauki czytania, ponieważ został napisany dużą, czytelną czcionką, a opowiadanka nie są długie. Tymek utożsamia się z bohaterami, dlatego nie muszę go nawet specjalnie namawiać, żeby sam przeczytał kilka zdań. Zupełnie nie odbiera tego jak naukę. Sam przegląda matematyczne ilustracje i przyswaja wiedzę z prędkością światła.

Rodzice, to pozycja obowiązkowa!

Za Elementarz matematyczny serdecznie dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia