Archive for czerwca 2014

Home Archive for czerwca 2014

Autor: Paulo Coelho

Tytuł: Zdrada

Tłumaczenie: Zofia Stanisławska

Wydawnictwo: Drzewo Babel

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 240

Oprawa: miękka ze skrzydełkiem

Paulo Coelho, jaki by nie był, ciągle wywołuje emocje. Tak przynajmniej wynika z opinii czytelników. Wiele jest niewybrednych komentarzy krytykujących autora, jako grafomana i filozofa od siedmiu boleści. Są też ludzie, którzy wręcz kochają jego twórczość. Ja nie należę do żadnej z tych grup. Mój stosunek można nazwać lekko obojętnym, pozbawionym większych emocji. W liceum przeczytałam Weronika postanawia umrzeć i zachęcona tą lekturą sięgnęłam po Alchemika, który już mnie jednak znudził niemiłosiernie. Tak zakończyła się moja przygoda z twórczością Coelho, aż do dzisiaj, kiedy to może pod wpływem zmian zachodzących w moim życiu, a może po wysłuchaniu audycji w radiowej Jedynce sięgnęłam po najnowszą książkę autora, wydaną po trzyletniej przerwie.

Po tej lekturze mój stosunek do książek Coelho pozostał bez zmian. Przeczytałam, odłożyłam i… tyle. Właściwie nie mam w związku ze Zdradą żadnych głębszych przemyśleń. Cieszę się, że nie znalazłam tutaj wiele przytłaczającego filozofowania (choć oczywiście bez tego się nie obeszło), ale bywały chwile, że znudzona miałam ochotę odłożyć książkę na półkę. Przeczytałam gdzieś, że autor w ciekawy sposób „ugryzł” temat zdrady małżeńskiej, bądź co bądź, wyświechtanego tematu w literaturze i postanowiłam jednak doczytać do końca.

Akcja powieści rozgrywa się w Genewie. Autor podkreśla wiele razy, że Szwajcaria to jeden z najbezpieczniejszych krajów świata. Czyżby dlatego ludzie tutaj aż tak się nudzili, że nie bacząc na wszystko muszą szukać wrażeń w zdradzie?

Linda, ma wszystko. Dobrego męża, dwójkę udanych dzieci, pieniądze i satysfakcjonującą pracę dziennikarki. Brzmi jak bajka, a wiadomo, że idealny świat dobry jest tylko na chwilę. Człowiek, jakkolwiek by nie narzekał nie potrafi żyć bez problemów, które uwiarygodniają jego egzystencję. Bez okazjonalnej dawki cierpienia można się po prostu udusić w szczęściu. Być może właśnie dlatego Linda pewnego dnia zaczyna tracić grunt pod nogami. Popada w bezsenność i huśtawki nastrojów, ciągle rozmyślając nad sensem wszystkiego co ją otacza. Spotyka przypadkowo swoją dawną miłość z czasów szkolnych i widząc w tej znajomości ratunek przed dotychczasowym życiem, rzuca się w ramiona dawnego kochanka wmawiając sobie, że oto przeżywa ponownie wielkie uczucie. W głębi serca wie jednak doskonale, że wyuzdane praktyki seksualne z miłością mają niewiele wspólnego i tak naprawdę niczego nie zmienią. Bohaterka na złość chyba samej sobie popada w dziwną obsesję i niewiele brakuje, aby przez fanaberie znudzonej trzydziestolatki zniszczyła spokój i szczęście swojej rodziny.

W dzisiejszym świecie ludzie dążą do posiadania jak największej ilości bogactw materialnych, żeby zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa. Jest to rzecz naturalna. Każdy chce przetrwać i chronić siebie i swoich najbliższych. Czy rzeczywiście tak jest, że jeśli już uda nam się zgromadzić tyle, że czujemy się w miarę bezpieczni zaczyna dopadać nas nuda, zniechęcenie i poczucie bezsensu? Ma to związek raczej z rutyną, w którą popadamy nie chcąc rzucić się na głęboką wodę ze strachu przed tym, co nowe, nieznane, a tym samym ryzykowne i niebezpieczne. Wydaje nam się, że wygraliśmy los na loterii, bo wszystko mamy pod kontrolą. Sami nie zauważamy, kiedy bezpieczna rutyna zaczyna nas niszczyć. Tak też się stało z Lindą, która bała się wszelkich poważnych zmian i nie dopuszczała do żadnych szaleństw w swoim życiu, a kiedy zaczęła dopadać ją depresja przesadziła w drugą stronę, zachłystując się dla odmiany niebezpiecznym życiem na krawędzi. Sięga dna i dopiero wtedy jest w stanie trzeźwo spojrzeć na swoje życie i dokonać wyborów. Linda w pewnym momencie porównuje miłość do kalejdoskopu, w którym układ szkiełek zmienia się ciągle w nowe wzory. Nasze życie wciąż się zmienia, zmieniamy się my i przede wszystkim świat, w którym żyjemy. Według Coelho, to miłość jednak jest najważniejsza i powinniśmy się do niej dostosować. Wszelkie zawirowania i zło, jakie potrafi wyrządzić trzeba przetrwać, bo przecież tak naprawdę chcemy mieć przy boku tę drugą bliską osobę.

Przyznam, że nie do końca to wszystko do mnie przemawia i nie wiem czy zrozumiałam, o co chodziło głównej bohaterce. Wiem natomiast, że wzbudziła we mnie wiele negatywnych emocji i niejednokrotnie miałam ochotę potrząsnąć nią solidnie. O ile jeszcze potrafię zrozumieć strach przed nowym i trwanie w bezpiecznym gniazdku, to zupełnie nie pojmuję zachowania Lindy względem dawnego chłopaka. To jednak jedyne emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury i nie jestem w stanie wykrzesać z siebie ani odrobiny więcej entuzjazmu. Myślę, że książki P. Coelho pozostawię jego fanom, którzy mogą w Zdradzie dostrzec pewną nowatorskość w stylu autora i spojrzeć na nią nieco bardziej przychylnym okiem.

Za książkę serdecznie dziękuję Księgarni Tania Książka oraz Wydawnictwu Drzewo Babel

http://www.taniaksiazka.pl/TanieKsiazki?gclid=COvg5r2Rn78CFUTItAodpS0A0w

http://www.drzewobabel.pl/wydawnictwo/onas/index.html

Autor: Zsuzsa Bánk

Tytuł: Jasne dni

Tłumaczenie: Elżbieta Kalinowska

Wydawnictwo: Czarne

seria: poza serią

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 408

Oprawa: miękka

Zsuzsa Bánk zagościła ze swoją powieścią w moim domu właśnie teraz, kiedy nadeszły okropnie upalne dni zwiastujące lato. O tej porze roku też po raz pierwszy spotkały się bohaterki książki Jasne dni Aja i Seri po to, aby po drodze przygarnąć jeszcze Karla i stworzyć równoramienny trójkąt przyjaźni. Przyjaźni dziecięcej, potem młodzieńczej i tej dorosłej. Przeżyć razem chwile, które już nigdy nie będą mogły się powtórzyć, jasne dni, których jasność gwarantuje tylko niewinność płynąca z bycia dzieckiem. A wszystko to, działo się w małym niemieckim miasteczku Kirchblüt.

Seri wraz z matką mieszkają tutaj od zawsze, podobnie jak Karl. Jedynie Aja z matką Evi zjawiają się pewnego upalnego lata, by zamieszkać w krzywym domku na peryferiach miasteczka. Dla Seri – narratorki powieści, nie liczą się dni, kiedy jeszcze nie było Aji i jej mamy, a może ich po prostu nie pamięta? Te dwie oryginalne osóbki wrosły w jej życie i stały się nieodzowną częścią, podobnie jak potem Karl. Trzy rodziny naznaczone przez los, noszące blizny. Seri straciła ojca zanim jeszcze dobrze zdążyła go poznać. Jej matka przez wiele lat potem woziła jeszcze na przednim siedzeniu walizkę męża, która wróciła z jego ostatniej podróży. Karl stracił brata Bena, który znikną bez śladu wsiadając kiedyś do niewłaściwego auta. Jego rodzice rozstali się nie mogąc pogodzić się ze stratą. Zamykają się w swojej rozpaczy zapominając, że mają jeszcze drugiego syna. I wreszcie Aja i Evi, matka i córka, dla których krzywy domek zbudował niegdyś ojciec dziewczynki Zigi, po czym odpłynął w siną dal do Ameryki. Jest cyrkowcem, podobnie zresztą jak Evi i jego dusza wędrowca nie godzi się na stacjonarne życie. Wraca do Kirchblüt tylko na kilka tygodni w roku. Dla małej Aji nie liczy się wtedy nic innego. Zresztą dla innych dzieciaków z miasteczka również. Wszystkie spędzają czas patrząc jak Zigi nosi szklankę na czole, uczy Aję jeździć na rowerze, pokazuje swoje cyrkowe sztuczki. W swoich przykrótkich spodniach i rozwichrzonej czuprynie zakrywającej tatuaż z ważką na karku jest dla nich nie lada atrakcją, dla córki zaś tworzy najjaśniejsze dni w roku.

Nierozłączna trójka spędza ze sobą magiczne lata dzieciństwa, nie dziwiąc się niczemu i przyjmując życie takim, jakie jest. Jasne dni wschodzą i zachodzą i choć każde z nich naznaczył los, ciemne chmury są jeszcze daleko. Wiek młodzieńczy przynosi pierwsze niepokoje i burze, aż wszyscy razem postanawiają wyruszyć w podróż do Rzymu. Być może tylko po to, aby mogły nadejść ciemne dni, które zmienią wszystko już na zawsze. To tam kamień niezgody zostanie rzucony, a skrzydła ważki okryją świat Aji, Karla i Seri cieniutką siatką niepokoju, który wedrze się do ich serc. Ukojenie wbrew pozorom przyniesie powrót do Kirchblüt, bo tylko tam, wśród pól kukurydzy, pod lipami, patrząc na krzywy domek Evi, gdzie jeszcze niedawno słychać było beztroskie dziecięce okrzyki jest to możliwe.

Kiedy widzę te cztery litery na jakimś samochodzie, ROMA, coś się we mnie kurczy, bo to tam odwróciło się nasze życie, dopiero tam ktoś dmuchnął w trzy piórka i posłał nas w różne strony.

Autorka zdaje się mówić, że wszystko to, co wydarzy się w dzieciństwie przepuszczone jest przez filtr, który osłania nas przed złem. Nie oznacza to, że każde dziecko jest szczęśliwe i nie zaznaje cierpienia. Wszak trójka z Kirchblüt pochodzi z rodzin, gdzie wydarzyły się prawdziwe tragedie życiowe. To dzieci jednak zdają się być na tyle silne, że potrafią żyć normalnie i zaprzątać swoje głowy tysiącem innych spraw. Inaczej jest z dorosłymi, którzy cierpią, zamykają się w sobie, nie dostrzegają nic prócz rozpaczy.

Całe senne miasteczko zdaje się trwać w oczekiwaniu. Fabuła biegnie niespiesznie, niczym opowieść snuta przez doskonałą bajarkę, ale pod skórą czuć coraz większy dreszcz, adrenalina wzrasta, choć nic nie zmienia się w sposobie mówienia narratorki. Tak jak cisza przed burzą, która ma rozgonić niemiłosiernie duszne powietrze i dać wytchnienie. Pragniemy jej, choć wiemy, że może przynieść coś złego, że piorun może zniszczyć nasz dom i nas. Nie możemy się przed tym obronić, bo natura, tak jak los ma swoje prawa, do których nie możemy się wtrącać. Jasne dni przychodzą, trwają, a potem zastępują je czarne chmury, które rozgonić może tylko bardzo silny wiatr. Nie każdy wie, jak ten wiatr wezwać, jak sprawić żeby zadął w swe ogromne płuca i pozwolił słońcu rozbłysnąć na nowo. Może nie będzie już tak pięknie, ani tak jasno, ale będzie…

Zsuzsa Bánk stworzyła misternie splecioną opowieść, gęstą, zwartą i tak piękną, że człowiek delektuje się nią przez długi czas. Wielkie brawa należą się na pewno tłumaczce, Elżbiecie Kalinowskiej, która tworząc przekład oddała całe piękno charakterystycznego dla pisarki języka.

Jasne dni, które pojawiają się w książce na dwudziestu trzech stronach (o ile czegoś nie pominęłam) następują niespiesznie po sobie, eksplodując dziecinną niewinnością, bogactwem krajobrazu, który bohaterowie sami sobie stworzyli. Są kontrastem, do tego, co w swoich sercach przeżywają dorośli, rodzice tych beztrosko bawiących się dzieci, którzy z niepokojem spoglądają w niebo.

Nie ma tutaj akcji, nie ma dialogów, a mimo to Serii w taki sposób snuje swoją opowieść, że nie można przestać czytać. Nie można też przestać myśleć jeszcze na długo po skończeniu powieści.

Zsuzsa Bánk odmalowała przede wszystkim piękny obraz dzieciństwa i skontrastowała go z życiem dorosłych. Tak jakby chciała powiedzieć: nich dzieci będę jak najdłużej dziećmi, niech nie są świadome chmur kłębiących się nad ich głowami od dnia narodzin. Ciemne dni i tak nadejdą, ale teraz, teraz jasne dni zatrzymam, ciemne oddam losowi.

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie w życiu przeczytałam!

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Czarne

http://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/jasne-dni

Książka bierze udział w wyzwaniu Grunt to okładka

Bazgroszyt - język angielski

Animals

Poziom 1

kategoria wiekowa: 4-5

zestaw zawiera: zeszyt z ćwiczeniami, naklejki, karty do memo

Nauka języków obcych u przedszkolaka, budzi mieszane uczucia rodziców. Jedni twierdzą, że lepiej poczekać, aż dziecko nauczy się porządnie mówić w języku ojczystym, inni już do bobasa mówią w kilku językach. Ja osobiście jestem zwolenniczką nauki poprzez zabawę, jeśli tylko maluch wyraża taką chęć. Nic na siłę.

Mój syn ma w programie przedszkolnym język angielski dwa razy w tygodniu i zawsze w te dni chętnie biegnie do przedszkola, a kiedy przychodzi zasypuje mnie nowymi słówkami i piosenkami. Postanowiłam, że spróbuję w domu utrwalać z nim wiedzę zdobytą w przedszkolu i nieco ją pogłębiać. Korzystam z różnych pomocy, których obecnie na rynku jest mnóstwo. Trzeba jednak uważać, bo często za spore pieniądze dostajemy nikłą pomoc w postaci kiepskiej jakości materiałów.

Nam się udało trafić i bawimy się świetnie z Bazgroszytem (o którym już niejednokrotnie pisałam na blogu). Jeśli chodzi o materiały do nauki angielskiego, to zdecydowanie należy do naszej czołówki.

Za niewielką cenę dostajemy coś, co rzeczywiście działa i przynosi efekty. Wydawnictwo posiada bogatą ofertę do nauki angielskiego. W nasze ręce wpadły ostatnio zeszyty podzielone tematycznie (aktualnie Animals) i na poziomy wiekowe.

Animals (poziom pierwszy) przeznaczony jest dla dzieci w wieku 4-5 lat i autorzy nie zapomnieli o tym, że w tym wieku przedszkolaki uczą się pisać. Zeszyt oprócz słówek angielskich z kategorii „zwierzęta” zawiera szereg różnorodnych ćwiczeń rozwijających motorykę rączki i przygotowującą ją do pisania.

Bardzo podoba mi się sposób przedstawienia konkretnych słówek, które nie dość, że zostały pogrupowane tematycznie, to wzbogacono je o inne słowa, które od razu kojarzą się dziecku z konkretnym zwierzęciem.

Koty uwielbiają mleko. Czy wiesz jak jest mleko po angielsku? Pomóż kotkowi dojść do mleka i wpisuj literki pod miską mleka

To naprawdę działa. Kiedy pytam Tymka jak jest kot po angielsku odpowiada szybko: cat, a cat lubi milk.

Ćwiczenia w naszym zeszycie są bardzo różnorodne i na pewno bardziej przypominają zabawę niż mozolną naukę. Labirynty, krzyżówki, kolorowanki, ciekawostki no i to, co dzieciaki uwielbiają najbardziej – naklejki!

Z całego zestawu największą furorę robią u nas dołączone karty memo bezpośrednio związane z tematyką danego zeszytu. Są genialnym utrwalaczem wiedzy zdobytej podczas ćwiczeń z zeszytem. Gramy w nie rodzinnie i nigdy nie używamy polskich słów. Przy każdym podniesieniu karty wymawiamy głośno słówko po angielsku, co weszło nam już w krew. Właściwie po dwóch rundach Tymek znał już na pamięć wszystkie słówka i pamięta je do dziś. Zabawę mamy przednią, a w zdobywaniu par Tymek nie ma sobie równych.

Nigdy nie zmuszam syna do nauki, ale widzę, że sam często sięga po Bazgroszyt i coś tam sobie bazgrze przy stoliku lub woła: mama zagramy rundkę w memo, wiesz te z birdem (czyli ptakiem)?

Polecamy razem z Tymkiem :)

Subskrybuj: Posty ( Atom )

podczytuję

Blogi rodziców, które uwielbiam czytać

Blogi ludzi z pasją:

Przydatne strony